Frau Larsen

Þrátt fyrir að vera farin að nálgast þrítugsaldurinn, þá barst í gær umræðan á þessu heimili að hori. Eins viðurstyggilegt og það er, þá eru alltaf einstaklingar í hverju samfélagi sem að, án frekari vandkvæða, veiða það.... og éta það!
Hvernig stendur á því???

---

Annars erum við Larsen-in aftur mætt til fyrirheitna landsins, eftir YNDSLEGA tíð á Fróni. Ef það hefur farið framhjá einhverjum, þá s.s var daman skírð þar uppfrá og fékk hið margumrædda íslenska millinafn. Það endaði nefnilega þannig að Martin fékk sínu fram, og það nafn sem að hann hafði barist fyrir með kjafti, klóm og tönnum, var á endanum valið: Isabella Eyja Larsen - God dag mine damer og herrer!

Ég er himinlifandi yfir því að geta loksins LOKSINS farið út að labba með barnavagninn án þess að vera sífellt að engjast um af hræðslu og stökkva til hliðar og út á götu 10. hverju sekúndu. Ástæðan er nefnilega sú að núna er sumarveðrið búið að sigla sinn sjó, hitinn hefur dottið niður um góðar 10-15 gráður, rigningin er tíður gestur, og allt það þýðir það að vespuhelvítin eru loksins LOKSINS að drepast,-og vona ég - borðleggjandi - að sá dauðdagi verði þeim hægur og sársaukafull!

En sem fyrr, þá er ein lítil að kalla
later,
Larsen